Time flies when you're having fun! En dit kan ik nu ook echt wel bevestigen!
Zo raar dat ik hier vandaag alweer 3 maand zit, als ik me bedenk hoe zenuwachtig ik eigenlijk van te voren was, stelt het nu eigenlijk niks voor. Ik ben in elk geval heel blij dat ik deze stap toch heb door gezet, want elke dag is een ander, geen enkele dag is gelijk.

In mijn laatste verslag schreef ik dat ik nog een week bij Maintenance zou werken en daarna naar Public Relations (PR) of Cost Control zou gaan. Nou, het is een beetje anders verlopen. Aangezien ik niet zo heel veel leerde bij Maintenance had ik al zoiets van: als ik van afdeling kan veranderen, dan doe ik dat ook zeker. Ook had ik het er al met Annemarie over gehad dat ik het wel een beetje gehad had. Aangezien Annemarie toen nog bij Environment, Health&Safety (EH&S) werkte, wat in het zelfde kantoor zit als PR, had zij al regelmatig contact gehad met de PR Manager, Anne Harewood. Zij gaf al aan dat ze graag interns wou hebben voor de komende periode, aangezien er een evenement aan kwam die onder andere zij organiseerde. En aangezien ze voor haar zelf werkt, was ze de hulp wel nodig. Ik heb vrijdags met Ramon overlegt of hij het goed vond dat ik dan de maandag bij PR doen had bij Maintenance.

Mijn periode bij PR was hard werken en veel overwerken, maar ik heb er erg veel geleerd. Het evenement wat wij hadden georganiseerd was de Trans-Antigua Half Marathon (TAHM). Mensen konden dit zowel rennend als lopend doen en als ze dit te ver vonden konden ze ook kiezen de 5 km of de 10 km (rennend of lopend). De bedoeling van dit hele evenement was om geld in te zamelen voor de Antigua & Barbuda Triatlon Association, het geld gaat dan naar alle kinderen die niet kunnen sporten omdat ze de benodigdheden niet kunnen betalen, die ze nodig zijn.

Mensen van zowel Sandals als van buiten af konden zich inschrijven en aangezien dit de eerste keer was dat Sandals dit organiseerde, moesten wij ervoor zorgen dat mensen van buitenaf hier van af wisten. Ik heb daarom veel bedrijven gebeld en Annemarie heeft alle scholen gebeld, om zo zoveel mogelijk deelnemers te krijgen. We moesten erg veel op ons zelf werken en kregen veel verantwoordelijkheid van Anne en hebben ook vele dagen op ons zelf moeten werken. Daarnaast hebben we ook nog kleine dingetjes moeten doen voor PR zelf, aangezien het niet alleen over de TAHM gaat, maar die zijn te klein om allemaal op te noemen.
Ook kregen we nog huiswerk mee van Anne, daar stonden we wel even van te kijken, maar we moesten serieus uit twee boeken een paar hoofdstukken leren.

Voor de TAHM hadden we ook Rick Ball uitgenodigd. Ik had zelf nog nooit van hem gehoord, maar hij is de wereld record houder voor 10 km, halve marathon en marathon en dat met een geamputeerde been. Hij rent met een kunstbeen en net zoals hij zegt: ‘If I can do it, anybody can'. En dat is nog niet alles, hij is namelijk op zijn 40e! begonnen me hardlopen, dus moet je nagaan hoe snel hij die titel te pakken heeft gekregen. Ik heb hem ook persoonlijk al een paar keer ontmoet en hij is echt een hele aardige man en maakt zelfs grapjes over zijn been. Zo struikelde hij laatst over een drempel en zijn reactie was: ‘Auw my toe... Oh it was my fake one' Nou dan snap je wel dat we even heel hard moesten lachen! Haha!
De reden dat Rick was uitgenodigd voor de TAHM was omdat hij in april van dit jaar op het resort verbleef en toen aan mensen heeft gevraagd of er ook bekende hardlopers zijn. Uiteindelijk is hij met de hotelmanager, Matthew Cornall (mede organisator), rondom de tafel gaan zitten en zijn ze op het idee gekomen om de TAHM te organiseren.

Tevens was ook zijn vrouw Stacey met hem mee, aangezien ze hier ook voor vakantie zijn, en ook met haar hebben we veel gelachen. Ze komen beide uit Canada, Rick is zelfs half/gedeeltelijk Nederlands, alleen kan hij geen woord Nederlands, wat hij zijn moeder nog wel eens schuldig neemt. Het feit dat ik nu zeg dat ze uit Canada komen is omdat Martin het erg leuk vond hoe ze about zei, want volgens Martin zeggen ze aboot in plaats van about en hier heeft die haar dan ook flink mee gepest! Haha!

Mijn weekje met Martin was eigenlijk veelste kort, maar ik ben heel blij dat die even is langs geweest. Ook geeft hij aan dat het hem goed heeft gedaan dat die is langs geweest, aangezien die nu weet in wat voor wereld ik leef en hoe de mensen hier zijn. Aangezien hij in de week voor de halve marathon hier is aan gekomen, vond ik het heel vervelend om vrij te vragen. Uiteindelijk heb ik de maandag, vrijdag en zaterdag (dag dat hij weg ging) vrij gekregen, maar doordat ik de vrijdag en zaterdag vrij was, had ik het meeste gemist voor de TAHM, aangezien dit de zondag was. Dit vond ik wel heel jammer, maar ik moest toch keuzes maken. Martin moest uiteindelijk toch echt weg, aangezien we nog een beetje de hoop hadden dat zijn vlucht werd gecanceled.

Afgelopen dinsdag (gisteren) ben ik begonnen op EH&S. Ik vond het wel heel raar dat ik ineens naar een andere afdeling moest nadat de TAHM was afgelopen, maar ik zit gelukkig nog wel bij Anne in het kantoor, waardoor ik nog wel enigszins wat mee krijg van de ‘nabesprekingen'.
Ik hoef niet zo heel lang op EH&S te werken, aangezien ik alleen wat werk moet afmaken waar Annemarie aan was begonnen. Ik moet namelijk naar verscheidene afdelingen toe, om te kijken wat voor chemische spullen zij gebruiken, zodat ik hier een MSDS file van kan maken. Dit houdt in Material Safety Data Sheet en hierin wordt omschreven wat men moet doen als iemand een chemisch spul over zich heen krijgt of in de ogen krijgt of wat dan ook. Tevens help ik Anne ook nog als ze mijn hulp nodig is, aangezien zij het erg druk heeft op dit moment en zeker toe is aan wat rust.

Voor de rest heb ik de afgelopen tijd niet heel veel gezien van het eiland, totdat ik afgelopen maandag werd mee gevraagd door Annemarie en haar familie om mee te gaan met een tour over het eiland. Zij hadden dit namelijk met Abe, taxichauffeur, geregeld en aangezien ik onverwachts vrij was, kon ik ook mee. Hier was ik dan ook heel blij mee, aangezien ik nog lang niet alles had gezien van het eiland.

Genieten doe ik nog steeds en dat mag ik ook nog eventjes doen. Afgelopen dinsdag moesten Annemarie en ik naar immigratie om onze datum te verlengen voor ons verblijf, na vele uren wachten hadden we dan ook eindelijk onze verlenging gekregen!

Er is vast een hele boel dat ik vergeet te vertellen, maar jullie zijn van de belangrijkste punten weer op de hoogte =) Het verhaal is dan ook behoorlijk lang geworden, eigenlijk te lang, maar er was dan ook genoeg te vertellen!

Liefs

Nog even iets, een tijdje terug hebben Colinda, Dionne en ik nog een klein auto ongelukje gehad na het uitgaan. Om een verhaal kort te houden, we zaten net in de auto en toen klapte er een auto van achteren op ons. Voor Dionne en mij is het goed afgelopen, voor Colinda minder. Ze heeft namelijk te horen gekregen dat ze een whiplash heeft en in beide armen een tennisarm (hier kwam ze zo'n drie week later achter, aangezien ze er steeds meer last van kreeg). Erg vervelend en erg veel gedoe, aangezien de jongen niet verzekerd is en dus handen vol geld moet terug betalen, ook omdat Colinda nog veel naar de dokter moet voor onderzoeken etc. De auto waar we in zaten was trouwens niet van ons, maar van twee jongens waar we een lift van kregen.